İçimdeki boşluğu anlamaya çalıştım hep.. Onu anlamaya çalışırken, neden varolduğumu sorgular oldum… Sorgularken bir anlam aramaya başladım.. Anlam aramanın da, anlamsız olduğunu anlamak zaman aldı…

Sonra dedim ki kendime; “Sen bir derya’ sın ve denize ulaşmak için akıyorsun yolunda; bazen coşkunluk yapıyor taşıyorsun yatağından… Olsun, ruhun dizginlenemeyen çılgın rüzgar gibi çünkü..Küçük kara balık gibi denize ulaşma serüvenindesin ve herşeyi deneyimlemek, öğrenmek, hissetmek ve OL(gunlaş)MAK dileğin, dürtün ..

Kalbinin yolunu izle, Ruhunun sesine kulak ver ve ÖZündeki amacı FARK ET… Yolun Açık OLsun ” Böyle başladı UYANış …

Yazarımıza ait tüm yazılar;