Bir dünya düşün ki içinde yalnızca Sen varsın. Yalnızca Sen dediğimde yalnızlık duygusunun korkuları mı titretti tüm hücrelerini? Yoksa, bu Sen’i heyecanlandırdı mı?
Belki de korku ile heyecanı karıştırmışsındır ne dersin?
Kaçımız yeni bir şeyle karşılaştığımızda heyecanlandık ve bunu korku ile tanımladık?
Hep kendimizi başkalarının varlığında var ettik. Kendi değerimizi aradık, sevilip sevilmediğimizi sınadık, iyi ve doğru bir insan olup olmadığımıza dair tonlarca bakış açısı edindik. Sen’de zaten var olan şeyi dışarıda bulamazsın. Değer mi arıyorsun? Kendinin ne kadar değerli olduğunu bil ve algıla. Kendimizi yargılamak yerine kendimizle Ol’manın ne demek Ol’duğunu bir türlü kavrayamadık. Bir ilişki yaşarken kendimizi ilişkiye adadık. İyi bir sevgili Ol’maya, iyi bir evlat Ol’maya, iyi bir ebeveyn Ol’maya, iyi bir çalışan Ol’maya. Kendimizi hiç kendimize ve yaşamımıza adadık mı?
Nasıl bu noktaya geldik?
Bize öğretilenler ve başkalarının inançlarından kaynaklanan deneyimlerinden dolayı… Hiç kimse bize sen Sonsuz bir varlıksın, muhteşemsin, mucizesin demedi. Bize söylenen; değişmelisin, dönüşmelisin, öğrenmelisin, hatalısın, haksızsın, daha iyi olabilirsin, vs. gibi şeyler…
Peki biz ne yaptık? Bize söylenenleri kabul edip, onların bize aktardıklarından devam mı yoksa tamam bu senin deneyimin, bu senin bakış açın, Ben kendim Ol’mayı seçiyorum mu dedik?
Bize söyleneni kabul ettiğimizde, realitemiz söyleyenin realitesiyle aynı olacaktır. Sen neyi seçiyorsun?
Sorun yaşadığınız alan neyse, o konu hakkındaki inançlarınıza bir bakın. Çünkü o inançlarınız yüzünden o alanı yaratıyorsunuz. Şunu kullanabilirsin; Bu inançtan işlemek yerine, bu alanda ne yaratmak istiyorum?
Kendin için bir şey yapmanın, kendini düşünmenin bencillik olduğunu öğrendik. Başkaları için bir şey yapmanın ise takdir edilen, doğru ve fedakârca bir davranış olduğuna inandırıldık. Kaç kere başkalarını mutlu etmek adına kendimizi feda ettik? Ya bunu yaptığımız her zaman kendimize su istimal edilme izni veriyorsak? Kendini feda edersen, kendini yok edersin. Kimden öğrendin hayatını feda etmeyi? Annen? Baban?, Çevren? Onları kopyalamak yerine Kendin’i Seç’sen bu neye benzerdi?
Ol’mayı, Kendin Ol’mak değil de Bir Başkası Ol’mak Ol’arak yanlış tanımlamış Ol’abilirsin.
Sen, ne zaman ki kendinle başlamayı seçersin, ne zaman ki diğerlerini projekte etmektense Kendin Ol’manın ne muhteşem bir şey Ol’duğunu fark edersen tüm realiten fark yaratır.
Kendinle Başla hayata ki, hayat sana Ol’duğun mucizeyi sunabilsin…
Kendin Olmak başkalarını reddetmek, zihnine estiği gibi davranmak, suçlamak değil; nazik, nezaketli ve onların varlığına minnettar Ol’arak, Kendini seçmektir….
Kendin Olmak iyileştirir. Sadece Sen’i değil, tüm Kâinatı…
