Bilgisayarımdan güncellemeler ile ilgili arada sırada mesajlar gelir. Bugün de, o günlerden biri sanırım. Taş çatlasın 15 dakika sürecek bir güncelleme gerekli. Vaktim çok kıymetli benim, ama güncellensin bakalım. Düzgün çalışması için arada virüs taraması, gereksiz belgelerin silinmesi ve güncellemelerin yapılması şart. Yoksa geçmişten gelen aşırı yüklemeler bilgisayarımı yavaşlatabilir, işletim sistemini çökertebilir bile. Allah korusun. Güncellemeleri yapmazsam da adapte olamaz garibim, uyum sağlayamaz da, depresyona girer. Aynı şey sevgili telefonum için de geçerli. Çok işimi görür kendisi. O nedenle onu da severim. Neyse ben tüm bunları düşünürken bilgisayarımdaki güncelleme işlemi tamamlandı sayılır. Şimdi yeniden başlatılsın da, işimi gücümü halledeyim…
Ve açıldı…
Şifrem doğru değil de, ne demek?
“Heyyy sana soruyorum son teknoloji aygıt!”
Gerçekten çok sinirlendim ve sanırım monitöre de azıcık kaba kuvvet uygulamış olabilirim. Bu makinenin derdi nedir?
“Sevgili dostum bilgisayar; lütfen açılır mısın? Seninle çalışmaya ihtiyacım var. Acil!”
Robotik sesiyle lütfedip, cevap verdi:
“Güncelleme işlemi başarıyla tamamlandı.”
“Biliyorum sevgili bilgisayar, peki şifremi neden kabul etmiyorsun?”
“Ben prensip sahibi bir makineyim. Kullanıcı adım Çiçek olabilir. Ancak Çiçekciğim sen şu an aşırı yüklüsün. Belleğinde gereksiz dosyalar var. Çalışırken takılıyorsun, gözlerin donuklaşıyor, ayrıca depresif hallerin de cabası. İlk önce gereksiz, geçmiş dosyalarından bir arın. Sonra beraber verimli işlere imza atarız.”
Normal şartlarda emir kiplerinden son derece irite olan ben, bilgisayarımın bu haklı çıkışı karşısında sessiz kalmayı seçtim. Ve hatta madem bilgisayarım beni bu denli başarılı analiz ediyordu, devam etmesini istedim ondan:
“Peki sevgili bilgisayar bu söylediğini yapacağım. Peki benimle ilgili başka kullanıcı yorumun var mı?”
Yine aynı tekdüze sesiyle cevap verdi:
“Farkında olduğum kadarıyla evrenden gelen sinyalleri alıp güncellemelerini zamanında yapıyorsun. Farkındalığın artıyor ve zaman içinde aydınlanmaya devam ediyorsun. Bu takdir edilecek bir unsur.”
Gururlandığımı hissettim. Bu arada bilgisayarım düşüncelerini iletmeye devam etti.
“Ancak biz makinelerin içine bazen nasıl virüs girebiliyorsa. Aynı şekilde siz insanlar da virüs gibi işleyen negatif enerjilere maruz kalabiliyorsunuz. Birbirinizden negatif enerjiler toplayıp depresif, kuruntu sahibi kişiler oluyorsunuz. Virüslerin yayılma hızından hızlı yayılıyor negatif enerjileriniz. Şöyle düşün hepiniz birer WİFİ gibi etrafınıza tüm enerjinizi yayıyorsunuz. İşte bu enerjilerden benim antivirüs programım gibi bir sistemle önceden korunmayı ve etkilenmemeyi seçmelisin.”
“Vay canına sevgili bilgisayarım, çok etkilendim. Demek sana uyguladığım işlemlerin benzerleri kendim için de geçerli. Öyle mi?”
“Aynen öyle Kullanıcı Çiçek. Unutma ki her insanın içinde de bir ilahi kullanıcı var. Sen beni verimli kullanmanın hakkın olduğunu düşünüyorsun. Ancak içindeki ilahi varlık için de biyolojik bir makine olarak tasarlanmış seni amacına uygun kullanabilmek haktır.”
Çok şaşırmıştım ama bunu bilgisayarımdan saklamak gibi bir niyetim yoktu.
“Teşekkürler canım bilgisayarım. Peki içimdeki ilahi varlığa nasıl uyumlu olabilirim? Bunu da açıklar mısın lütfen?”
“Çok basit. Zihnini pozitif kalmaya programlaman, büyük oranda yeterli olacaktır. Bu bir koruma kalkanı oluşturur. Ego denen cırcır böceğini de gereksiz zamanlarda susturup uygun bir dosya içinde saklarsan neredeyse işlem tamam demektir. Ancak %100 başarı için geçmişten gelen gereksiz belgelerle olan problemlerini kabullenmelisin.”
“Geçmişten gelen problemleri kabullenmek ne demek? Bunu nasıl yapacağım?”
“Yani tüm yaşamının sorumluluğunu al. Yaşadığın her olayı kabullen, sahiplen. Bu olayların veya durumların sana kattığı güzellikleri düşün. Bu Dünya’ya hayatın mağduru rolünü oynamaya gelmediysen, hayatının her noktasına sahip çık. Hayatında her şeyin sorumluğu kendine ait. Söyleyeceklerim bu kadar. Teşekkürler. Güncelleme şimdi tamamlandı.”
“Sende de ne cevherler varmış sevgili bilgisayarım. İyi ki bu güncellemeni yapmışım.”
“Sende de cevherler mevcut Kullanıcı Çiçek. Bu arada içindeki kullanıcı da beni kullanarak senin güncellemeni yaptı. Artık şifreni girip beni kullanmaya devam edebilirsin. Ve lütfen diğer insanları da bu konuda aydınlatmayı unutma. Teknolojik aletlerine gösterdikleri tüm hassasiyeti kendilerine de göstersinler…”
“Vay canına! Bu bilgileri ufak bir paragrafta toparlayıp dostlarımı da aydınlatayım öyleyse.”
Söyleyeceklerim var size canlarım. Bugün bir makineden öğrendim ki aslında hayatımın kullanıcısı bir ilahi ben daha var içimde. Ve bu ‘ilahi ben’ in hayata tam uyumlanması için bazı devamlı koşulların oluşması gerekli. Bir biyolojik makine olan ben’im daima kendimi arınmış tutmam bu koşulların en önemlisi diyebilirim. Her zaman içerdeki ilahi kullanıcının, yani ruhun farkında olmak ise diğer önemli koşul.
Kalbimde ve zihnimde baskılar yaratan eski problemlerimin veya anılarımın mağduru olmamayı öğrenmeliyim. Bunun için her problemimi teker teker düşünmeliyim. Her geçmiş tecrübenin bana kattığı ufacık bir hayat dersi mutlaka vardır. Ve ben bu ders için minnettar olmayı öğrenmeliyim. Ancak bu şekilde hayatta yol almam mümkün. Gelecek güzelliklerin bana ulaşabilmesi için saf niyetlere ve arınmış bir Çiçek’e ihtiyacım var.
Tüm bunları başardığımda biliyorum ki, hayatımın dümeni içimde ki ilahi kullanıcıya geçecek. Yeni ufuklara, güvenle yelken açacağım. Ve hayata kolayca uyumlanacağım. Hayata dahil, ilahi olana teslim olacağım. Biliyorum ki, o zaman emin ellerde olacağım…
Sizi seviyorum.
